Op woensdag 18 augustus jl. hebben we ook Sam moeten laten gaan. Vrijwel hetzelfde verhaal als bij Max. Hij was al enige tijd ernstig ziek. Hij leek steeds wat op te knappen, maar dat was slechts schijn.

De dierenarts heeft bij ons thuis, in de vertrouwde omgeving van Sam, zonder stress het laatste spuitje gegeven. Hij is in mijn armen heel rustig ingeslapen. Dag lieve Sam, wat zullen we je missen.

Op vrijdag 12 juli jl. hebben we Max moeten laten gaan. Hij was al enige tijd ernstig ziek. Hij leek steeds wat op te knappen, maar dat was slechts schijn. Katten zijn meesters in het verbergen van ellende en pijn. Nu heeft hij rust en geen pijn meer.
Maar wat missen we die kletskous, zijn gezelligheid en zijn ‘hond zijn’. Menig hondenbaasje zou blij zijn als zijn hond half zo goed zou luisteren als Max deed. We zullen je nooit vergeten kleine vriend!

Wij zijn twee heren op leeftijd; ik, Sam (rood-wit) ben 15 jaar en Max (zwart-wit) is 13 jaar. Wij genieten van onze oude (rustige) dag. Wij worden heel graag geaaid, maar geven zelf wel aan of we daar behoefte aan hebben.

Mocht je allergisch zijn of niet zo dol zijn op ons soort (wat wij ons bijna niet voor kunnen stellen) door onze charme, laat het even aan ons personeel weten. Zij kunnen er rekening mee houden en ons even boven op kantoor zetten.

Soms kom ik ook iets brengen; heel trots want dit heb ik zelf gevangen. Het wordt niet altijd gewaardeerd dat ik dat graag binnen wil oppeuzelen.

En hier wonen wij. We hebben een prachtige tuin, helemaal afgezet met netten zodat wij er niet uit kunnen.

Dat hebben we uiteraard wel geprobeerd :-).